98

وای عجب شهری، عجب آدم کشی پـَـَـ نــه پـَـَــــ ماییم و صدها دلخوشی پســرانش جملگی فاســد شدند.... پـَـَـ نــه پـَـَــــ در راه حق وارد شدند... ... دختــران اینجا دمـا دم عاشـــق انــــد پـَـَـ نــه پـَـَــ در پی درس و کوشش اند پــهلوانــان وطــن را می کــُـشنــد... پـَـَـ نــه پـَـَــــ حلوا و حلوا می کننـد... مجرم و دزد و فــــراری گشتــه ایـــم.. پـَـَـ نــه پـَـَــــ با حوریان بنشسته ایم.. سهم معشوقــانِ اینجـا شد اسیــــد.. پـَـَـ نــه پـَـَــــ شهزاده با اَسبش رسید.. سهم ما هم نیست جز ارشاد و گشت پـَـَـ نــه پـَـَــــ تـــهران شود استان رشت مردکــان و خانمــان از هــم جــــــدا... پـَـَـ نــه پـَـَــــ پارتی گرفت محمود آقا... کــــل سـربازان فـــــراری و خـمــــــــار پـَـَـ نــه پـَـَــ چون سربداران، سر به دار محض خنده بوده این شعرم همین.. پـَـَـ نــه پـَـَــــ پاشو بریم زندان اویـن... با تشکر زیاد از امین پـــــهلوان زاده